یکی از عادت های من از کودکی این بود که همیشه به برنامه
های رادیو گوش کنم به یاد دارم که صنف ششم بودم و همیشه به برنامه های رادیو
آریانا مخصوصا برنامه های تفریحی که به صورت زنده پخش میشد با یک عالمه خیال وآرزو
گوش میکردم که روزی شود که من هم مجری برنامه های تفریحی شوم ولی نه بابا من و
مجری شدن و برنامه های زنده، عمرا من و این همه استعداد ولی خیلی دوست داشتم که
این نطاقی را .
با خودم خیال پردازی میکردم و میگفتم که صنف دوازده که شدم
در امتحان کانکور اولین انتخابم رشته ژورنالیزم خواهد بود و بعد از اتمام تحصیلات
دوره دانشگاه حتما در یک رادیو صاحب وظیفه خواهم شد. یک دفعه ای که به هوش می امدم
به خودم میگفتم که نجیبه کجا رفتی برو کار های خانه را انجام بده خیال پردازی بس
است برو دعا کن که حداقل استاد مکتب بشوی ، نا امیدی من همچنان ادامه داشت تا
اینکه با دختری که کارمند رادیو بود آشنا شدم و سعی میکردم که از کارهایی که در
رادیو میکند سر در بیاورم پس با او راهی دفتر رادیو میشدم تا معلومات در مورد کارش
بگیرم. به قول قدیمی ها که میگفتند:" شله پیروز است"
منم که آدم شله و کنجکاو بودم برنادمه ای تهیه کردم و از
مدیر تولید رادیو خواستم که نظرش را در مورد برنامه ام بدهد، او هم نظرش را
اینگونه بیان کرد:" برنامه تو عالی هست و تو میتوانی به عنوان رضا کار در
رادیو مشغول کار شوی." از انجایی که من علاقه خاصی به برنامه های رادیویی
داشتم با پشتکار فراوان بعد از تایم رخصتی مکتب بدون کدام معطلی به طرف دفتر رادیو
میرفتم. رادیویی افتتاح شد و من در این
رادیو به مدت سه ماه در کورس آموزشی آن اشتراک کردم و در ختم دوره آموزشی امتحان
آن را با موفقیت سپری کردم و از آن به بعد کارمند رادیو پیوند شدم، من این موفقیت
را با تلاش و پشتکارم بدست آوردم و اکنون من برنامه های زنده و تفریحی این رادیو
را به مدت دو سال است که پیش میبرم.
من به آرزوی خودم رسیدم و همان چیزی هستم که وقتی میخواستم
همان چیزی که الان هستم باشم بودم.....
